Dinsdag 3 juli: STRADE BIANCHE EDIZIONE
Vanavond is de laatste keer voordat ik een paar weken met vakantie ga, en daarom heb ik een speciaal rondje uitgezet om op z’n Italiaans de zomer te vieren. Een rondje waarbij we zo’n twintig keer die paden/stroken, die we op andere avonden zorgvuldig zouden mijden, nu juist bewust opzoeken. Een ode aan het oude wielrennen, aan Fausto Coppi en Gino Bartali, een ode aan Italie: STRADE BIANCHE.
Opgezet a la Parijs-Roubaix; waarbij het gladde asfalt meermaals plaats maakt voor zand- of grindpaden. Waar, eenmaal op zo’n strook, de snelheid oploopt totdat de benen vollopen; waar je onderweg uitkijkt naar de start van de volgende strook, maar eenmaal op die strook je ook weer uitkijkt naar het einde ervan. Paden waar je niet ingewikkeld hoeft te draaien en keren, maar waar je gewoon old-school hard overheen dokkert. De afstand is met 65 km wat minder dan de afgelopen weken, maar vanavond geldt ‘kwaliteit boven kwantiteit’.
Is dat leuk? Ik vind van wel, en ik ben er zeker van dat ook jullie dit leuk zullen vinden. Gewoon lekker fietsen, maar weer net even anders. Verandering van spijs doet eten, of zo iets…..
Daarom gaan we voor deze ene keer van de gebaande paden af. Pak je gravelbike, crossfiets of je MTB uit de schuur. Of gewoon je racefiets mits die tegen een stootje kan en wat bredere (lekbestendige) banden heeft, want 23 mm is echt te smal.
Om na afloop in ons fraai opgeknapte clubhuis, het stof weg te spoelen met een ‘heerlijke heldere’ en te kunnen zeggen: “Ja, ze hebben gelijk. Strade Bianche zijn leuk!”
Robert
