Het is woensdagavond 8 mei. Het clubhuis zit bomvol kerels van middelbare leeftijd aangevuld met enkele stoere meiden. In totaal wel zestig mannen en vrouwen. De gezichten zijn naar de tafel gekeerd waarachter de commissie Lustrumtocht 2014 is gezeten. Ieder heeft het toerboek van de tocht naar de Mont Aigoual in de handen met uitgebreide informatie over wat er komen gaat.
Spanning
Hoewel het een ontspannen bijeenkomst is, is er ook een zekere spanning voelbaar. Voor sommigen is het de eerste keer, voor anderen de tweede of derde maal dat men zich opmaakt voor een monstertocht van ca 1400 kilmeter met traditiegetrouw vele hoogtemeters. En ook al heb je het eerder gedaan, het blijft een fysiek zware onderneming om dat in negen koersdagen te volbrengen.
Slimme vragen
En dan zijn er natuurlijk ook nog de slimme vragenstellers die de zaak relativeren en de zaal doen lachen. 'Zijn de routes uitgepijld?' De commissie is adrem en geeft lik op stuk bij monde van Roel: 'Ja, dan mag je ze zelf ophalen als iedereen binnen is.' Maar niet alles blijkt doordacht. Daar prikt de zaal dan weer mooi doorheen. Twee hesjes per groep, een aan de voorkant en een aan de achterkant gaat het waarschijnlijk niet halen. Dan zijn er twee groepsleden bestemd om voor of achteraan te rijden of men moet de hesjes laten rouleren. Dat lukt nooit want van kadaverdiscipline moet men bij TCW niets weten. Op vrijdag 23 mei om zeven uur is de aftrap.
