Regen
Na 3 dagen mooi weer, was deze dag helaas een regenachtige dag met enkele mooie momenten. Deze mooie momenten bestonden uit felle zonneschijn over een mooi verlaten deel van Frankrijk; mooie klimmen, opdalinkjes, bossen en meren. Ondanks het slechte weer genoten van de Champagne-Ardennen en de Bourgogne. Overigens moesten we tot het avondeten wachten tot we hem konden proeven. Na 72 km kwam er een koffiepauze door Arie uitgezocht waar hij ons ook enthousiast ontving op de stoep van deze uitspanning. Alles klopte het moment, het uitzicht en we hadden trek in een bakkie. De charmant uitziende bediening met een wulps staartje stemde ons hoopvol echter het was de meest chagerijnige Francaise die ze konden vinden. Gelukkig waren we als eerste daar en konden dus na het bakkie troost weer snel op pad. We hadden dus veel meer geluk dan de andere groepen die veel langer tot haar waren veroordeeld. Een niet wielervriend met trouwe viervoeter vond dat het fietspad voor meer dan de helft van hem was. Er gingen wat verwenssingen heen en weer sommige in het Frans andere in het Renkums, de vraag blijft of deze meneer “ik sla je kapot met je eigen hond” heeft begrepen. Maar geen gezeur verder doorfietsen richting de pauze.
Jasje aan, jasje uit
Iedereen had trek en voordat we het wisten reden we het Openluchtmuseum binnen waar de lunchbus stond. Heerlijk broodjes, cake en yoghurtjes stonden op ons te wachten. Gelukkig bij stralend weer. Na twee happen van een broodje kaas sloeg de verbazing toe. De laadklep van de bus ging open en wat kwam eruit ........ twee meisjes in TCW outfit. Meisjes eruit Jaap erin en toen bleef de klep lang dicht. Gelukkig voor Jaap heeft hij toch nog gefietst. Na de lunch op pad, maar toen kwamen de hellingen en de regen. En niet zomaar het kwam met bakken tegelijk uit de Franse hemel. Toen begon het jasje aan jasje uit wat is verstandig en fijn met zulk weer. Op een doordeweekse maandag bleek het lastig om aan een consumptie voor de theepauze te komen. U ziet waar we terecht kwamen , op een hondeveldje in een achterbuurt met blikjes cola en koeken uit de Spar. Vandaag ook nog iets nieuws geleerd, een nieuwe vorm van doping. Na drie rauwe wortels ging Frans weer als een Haas en wij er achteraan. De vlucht duurde precies twee kilometer toen stonden we weer stil. Voordat we in de gaten hadden wat er aan de hand was zaten de witte billen van Gerrit in het gras. Na nog een eens twee kilometer waren we ook uit de stank weg. Opweg nu naar het mooie hotel om een droog pakkie aan te trekken. Bijna op het einde in een landschap wat Jan aan zijn jeugd in Zuid-Limburg deed denken kwamen we bij een verkeersbord wat fietsers waarschuwde voor “raguliter” of zoiets. Een paar honderd meter verder wisten we dan waarvoor. Een spekgladde stalen brug met ijzeren platen met kieren ruimvoldoende voor een 23mm bandje. Wij kwamen er schadevrij overheen, helaas niet iedereen.
