Eindelijk is het zover: we zijn op weg naar de Alpe d’Huez.
Vanmorgen om 8.00 uur was het langverwachte praatje van de voorzitter en daarna werden de groepen een voor een uitgezwaaid door een flink aantal (familie)leden. Maar wij als organisatie waren er al vanaf 7.15 uur om iedereen van koffie te voorzien. Wat iedereen het best is bijgebleven van de speech is ongetwijfeld dat hij in ruil voor een Lang Zal Hij Leven beloofde vanavond te trakteren.
Als je al vanaf 7.15 uur voor de mensen in touw bent sta je er wel even van te kijken als je groep van plan is zonder je te vertrekken. Toch is dat wat er gebeurde. Niemand die me gemist had kennelijk. Gelukkig kon ik ze nog net tegenhouden en na mijn ongenoegen met het nodige misbaar te hebben kenbaar gemaakt – laat dat maar aan mij over - ik heb ze meteen teruggepakt door tergend langzaam mijn welverdiende broodje op te eten. Nauwelijks een half uur op weg heeft groep 5 de primeur: lekke band van de heer Stokvisch. Het duurt niet lang voor we groep 3, 2 en 1 voorbij zien razen.
Het begint natuurlijk een beetje saai. De omgeving op een kleine twee uurtjes fietsen ken je onderhand wel. Maar dan is er gelukkig de beloofde koffie met gebak. Alle groepen zitten al lekker in het zonnetje. Gaandeweg komen we daarna op onbekend terrein: de Peel. Een prachtige vaart omzoomd door bomen doorkruist het oude veengebied. Naast de kerk van Helenaveen is de eerste lekkere lunch, dit jaar verzorgd door Cisca en Jaap. Zoals ik al verwachtte, hebben ze mij daar helemaal niet voor nodig!
We schakelen over naar groep 1.
Na een overheerlijke lunch vervolgen we onze weg onder een heerlijk zonnetje. Leuk dat we alle groepen bij de lunch gezien hebben. Jocco laten we achter; die rijdt in zijn eentje terug naar Bennekom. Maar met Roel als verse kracht hebben we er weer een prima kopman bij. Over leuke Brabantse wegels gaan we naar de Maas die we iets ten zuiden van Roermond oversteken. Niet lang daarna lonkt een mooi terras in Montfort voor een laatste stop. Witbier 0.0 is aan te bevelen!
Op voor het laatste stuk; nog 35 km naar Valkenburg. De eerste klimmetjes dienen zich aan maar stellen nog weinig voor. Via een mooie afdaling komen we fris en monter aan bij het hotel waar we nog mooi op tijd zijn voor het laatste uurtje van de Giro-etappe van vandaag. Met een biertje erbij een leuke bonus. En nu schrap zetten voor de moeilijkste opgave van de dag: nuchter blijven tot 20.00 uur om bij de briefing nog goed uit mijn woorden te komen.
Namens het organiserend comité,
Liesbeth en Menno
