Vandaag is het de kortste etappe van de lustrum tocht en dat betekent dat zelfs de langzaamste groep nog tijd heeft om een verslag te maken van de dag. Groep 6 is dus aan de beurt. Een groep die al een paar dagen in twee gedeelten vertrekt omdat de klimsnelheden wat uiteenlopen.
Net als de andere dagen stond ons deel van groep 6 al voor half negen klaar om te vertrekken. Een koude ochtend ( 4 graden? ) gaf het gevoel dat we deze Hemelvaartsdag al dauwtrappend begonnen. Ook de ervaring van de jeugdherberg, met harde stapelbedden, 4-persoonskamers, superkleine douches en een wat ongeorganiseerd ontbijt, droeg daar wel aan bij.
Omdat de wegkapitein de nacht ervoor met wat ploeggenoten Pontarlier en de jeugdherberg onveilig had gemaakt (in een jeugdherberg worden blijkbaar soms zelfs oudere mannen weer ondeugend) hield hij zich voor de koffie heel rustig en controleerde vooral het achterste deel van de groep. Maar dat was geen probleem want ook de reservekapitein kon het kopfietsen vandaag op de eerste kilometers wel aan. Via een vlakke route namen we afscheid van Pontarlier. We zagen van beneden het hooggelegen Chateau de Kous en Arie probeerde nog heel even om ons over te halen ernaar toe te fietsen. Vergeefs.
De route vervolgde langs het Lac de Saint Point en de mist en laaghangende bewolking met daarboven een pril zonnetje gaf een prachtig mysterieus beeld. Een enkele visser in een bootje leek wel in de lucht te hangen en er kon zo een monster uit het meer oprijzen. Helaas durfde de reservekapitein niet te stoppen om daar een foto van te maken…Maar Wim van groep 4 heeft gelukkig wel een plaatje gemaakt van het meer in de zon.
Want na een uurtje brak de zon door en kwamen ook de eerste beklimmingen in zicht, gelukkig niet al te zwaar. Na 40 km werd het tijd voor koffie. In Foncine-le-Haut was het enige terrasje al bezet door TCW-ers dus zakten we nog wat verder af naar Foncine-le-Bas. Daar had groep 1 al het enige terrasje in beslag genomen dus togen we naar binnen. De kastelein, een oud baasje, werd behoorlijk overvallen door twee groepen tegelijk. Kopje voor kopje kwam de koffie door en het opstellen van de rekening was een hele toer. Maar het smaakte prima!
Na nog een licht glooiend parcours, was het na 75 km, halverwege een lange afdaling, in Leschères tijd voor de lunchpauze. Daar had de voortreffelijke lunchcrew gezorgd voor een lekker hapje: paté-en-crewte en verder natuurlijk de gebruikelijke overvloed aan boterhammen, beleg, drankjes en fruit. Waar zouden we zijn zonder Cisca en Jaap?
Met gevulde magen en dik ingesmeerd met zonnebrand, starten we aan het tweede deel van de afdaling. En omdat dat zo lekker ging, vergat de reservekapitein om op het juiste moment af te slaan. Terugfietsen dus, en nog wat extra hoogtemeters toevoegen aan het totaal, daar draaien we onze hand niet meer voor om. Maar ook de officiële route had nog wat hoogtemeters voor ons in petto. Na de lange afdaling volgde een klim van ruim 8 kilometer naar het dorpje Viry. Boven heeft Ineke (dank!) een staatsieportret gemaakt van onze groep. En vervolgens een heerlijke afdaling naar Oyonnax. Die stad verwelkomde ons met vele gekleurde vlaggetjes en lekkere koude biertjes.
Een relatief makkelijk fietsdagje, een heerlijk zonnetje, voor 4 uur in het hotel met goede bedden en een ruime douche, dat is ook wel eens lekker!
